Etrafimda bir suru yalnizlik ceken insan, kahve icelim diye bulustugumuzda yemek yedigimizde, araba beklerken, yolculukta ya da tatilde hepimizin dilinde, herkesin icinde en cozumsuz sorun, en buyuk dert : Yalnizlik..
Neden peki, ne zaman bu kadar birini arar olduk, buyuduk yasitlarimiz evlenio diye mi sadece bu duyulan uzuntu? Yoksa sevilmek duygusunun egoyu beslemesi durumu mu?
hiicc uzaklarda aramama gerek yok cevabi.. hemen kendime donup icimi sorgulasam yeter, kendimi bildim bileli cok tanimasam da bi sekilde tanidigim kisileri sevmeyi severim, yani deger vermeyi, dusunceli davranmayi, sorunlarini cozmeyi..zamanla burnum surte surte daha akilli secimlerle bu grubu daralttim tabi.. ama ic dunyama bakinca anliyorum ki ben sevmeyi sevdigim kadar sevilmeyi de seviyorum, aslinda bana yapilmasini istedigim seyleri, bana deger verilmesini istedigim sekilde davranislarimi sekillendiriyorum..
Yalniz miyim ben ??cok saglam dostluklarim , arkadaslarim, ailem var ama yalnizim, biri beni sevsin, beni korusun kollasin, beni gorunce icinde bisiler kipirdasin istiyorum iste, aslinda herkesin istedigi gibi, bunu cok dile getiriyorum diye sanki sadece ben istiomusum gibi oluyor, ama herkes bi sekilde belli ediyor iste, cool takilmanin anlami yok, herkes yalniz.. herkes ciftlere ozeniyor, kiskaniyor, kiyasliyor..
Canim su ara fena halde bunalim takilmak istiyor, yine eski zamanlardaki gibi Sezen dinleyip aglayasim var, neyi degistirecek peki, hicbiseyi..yalnizligina acidikca daha cok acitakcak canini, sonsuz bir dongu gibi surup gidecek, omrumuz yeterse daha buyuk yalnizliklar icinde debelenip durucaz, arsivde begendigimiz gelinlik modelleri, sac sekilleri, hatta bazen davetli listesi olacak, ama degisen tek sey gecip giden yillar olacak, bu karamsarlik degil malesef hakikat...
Bir suredir vermis oldugum bir karar var, yani ciddi bir karar oyle hayal meyal degil, istersem zorlarsam da yaparim biliyorum, nedir derseniz, onumuzdeki 2 yil icinde yalnizligim katlanarak buyurse canim cok acirsa gidicem, yurtdisinda tekrar bir hata kurucam, cesitli imkanlar cikar gibi duruyor, cikmasa da bir sekilde yaparim, hic gozum korkmuyor, yeni bir hayat kurmak yeni insanlarla tanismak, heyecan verici en azindan buradan izole etmis olurum kendimi..
Yine erteledigim islerimin arasinda yazasim geldi..sanki okuyan var, sanki anlayan var, sanki dinleyen var gibi..
Bir muzik aciyim simdi, bir de kahvem olsun onumde..Kimbilir biraz olsun iyi gelir belki..
